Osocze bogatopłytkowe to prężnie rozwijająca się gałąź medycyny estetycznej. Interesujące efekty opisuje profesor R. R. Akhmerov w swojej książce "Medycyna Regeneracyjna na bazie osocza autologicznego".
Akhmerov podaje w swojej książce pierwsze zastosowania autologicznej krwi w medycynie i tak: w 1876 r. (Schede, Niemcy) lekarz zauważył, że rana goiła się szybciej, jeżeli pozostawała w niej krew. Wskazuje taże na szwedzkich lekarzy Grafstroma i Elfstroma oraz że w 1898 r. w USA po raz pierwszy w historii zostały zastosowane iniekcje krwi autologicznej w roztworze soli w leczeniu zapalenia płuc i gruźlicy. W 1905 r. niemiecki chirurg August Bier odkrył, że wstrzyknięta do uda własna krew pacjenta działała jak stymulator dla organizmu i umożliwiała przyspieszone gojenie złamanej kości, a w 1934 r. rosyjski chirurg V.F. Voyno-Yasenetsky opublikował pracę "Szkice chirurgii ropnej", w której opisał metodę autohomeoterapii, polegającej na wstrzykiwania pełnej krwi autologicznej do siedliska zapalenia tkanek miękkich jak podaje w swoim opracowaniu Akhmerov,
Autologiczne osocze jest najbezpieczniejszym i preparatem stosowanym do wyzwalania i przyśpieszania naturalnych procesów regeneracji dzięki zawartym w płytkach krwi czynnikom wzrostu.
Zastosowanie autologicznego osocza bogatopłytkowego jest szeroko rozpowszechnione w różnych dziedzinach medycyny. Przeważnie znajduje zastosowanie w leczeniu schorzeń charakteryzujących się przewlekłym stanem zapalnym z okresami nasilania się. Przykładami są: trądzik, przewlekłe uogólnione lub zlokalizowane zapalenie ozębnej, zapalenie dziąseł, zapalenie około-implantacyjne, zapalenie śluzówki szyjki macicy, itp. W procesach zapalnych obserwujemy efekt błednego koła, następują 3 etapy:
- Pierwszy etap - reakcja ściany naczynia
- Drugi etap: adherencja płytek krwi
- Trzeci etap: aktywacja i degranulacja płytek krwi
wprowadzenie autologicznego osocza bogatopłytkowego do określonego obszaru powoduje, że stężenie płytek w danym miejscu jest kilkaset razy większe, niż jest to naturalne w przypadku urazu i stanu zapalnego. Umożliwia to przerwanie błędnego koła przewlekłego zapalenia za pomocą sztucznej stymulacji chemotaksji i proliferacji i różnicowania komórek w tkankach, a zatem inicjacji procesów regeneracyjnych.
Do przygotowania osocza wystarczy wirówka o potencjale siły odśrodkowej 800-1200 G lub liczbie obrotów 3200 obr./min
oraz odpowiedni certyfikowany zestaw do pobrania krwi i przygotowania osocza. Nie wolno przygotowywać preparatu na probówkach laboratoryjnych. Sa one o wiele tańsze ale niebezpieczne dla pacjenta.
WSKAZANIA:
- Choroby skóry i tkanki podskórnej:
- atrofia starcza (wątłość) skóry
- Inne choroby skóry i tkanki podskórnej:
- zanikowe zmiany skórne
- Choroby przydatków skóry:
- trądzik pospolity
- łysienie plackowate
- inne łysienie androgeniczne
- telegeniczna utrata włosów
- anagenowe wypadanie włosów
PRZECIWWSKAZANIA:
Nowotwory złośliwe w fazie aktywnej
Układowe choroby krwi
Choroby psychiczne
Reakcja alergiczna na antykoagulant
